Een kunstenaar mag zich niet geremd voelen in zijn creatieve drang omdat zijn kunst reeds bestaat. Elke kunstzinnige expressie is enig en origineel. Het is pas als men om den brode moet schrijven, componeren, schilderen, dat de paniek en de twijfel toeslaat.

Rachmaninov wilde creëren, componeren. Maar het noodlot wilde dat hij als concertpianist o.a. zijn eigen werk promote en zijn boterham verdiende en bijgevolg weinig tijd overbleef om te componeren. Toch was hij als pianist een zeer gevierd en groot talent.

Ik meen dat het steeds waarde heeft, wanneer je als uitvoerend of creërend kunstenaar, een werk brengt, ook al kennen we dat al uit het verleden.

Een kunstenaar moet er zich van bewust zijn dat hij steeds opnieuw iemand kan raken met zijn werk, ook al bestaan er reeds andere versies.

Dus als een pianist voor de zoveelste keer een werkje van Mozart of Rachmaninof brengt, zijn er toehoorders die speciaal door deze versie vereerd zijn of voor het eerst geraakt zijn. Daarom bestaat er zoveel verschillende versies van dezelfde muziek.